วันอังคารที่ ๔ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๕

"ลี ฮโยจู คุณอยากได้มันมากนักใช้มั๊ยคะ แหวนวงนี้น่ะ"
เจ้าของดวงตากลมโตจ้องมองไปยังคนข้างหน้าด้วยความระอาปนความสมเพช ทั้งสมเพชคนตรงหน้า และสมเพชตัวเอง ครั้งหนึ่งที่เธอก็เคยร้ายกาจเช่นนี้ กับคน ๆ นั้น ...โอจีฮุน
แหวนทองคำขาวที่งามเป็นประกายถูกรูดออกจากนิ้วเรียวยาวอย่างรวดเร็วก่อนที่ เจ้าของเดิมของมันจะพยายามยัดเยียดส่งให้กับคนตรงหน้า
"ถ้าคุณอยากจะได้มันนัก ก็เอาไปเถอะคะ ถ้าคุณคิดว่ามีของสิ่งนี้แลัวคุณก็จะได้รับความรักจากพี่ชินด้วย ยังจะต้องการอะไรจากฉันอีกมั๊ย"
"..."
คนที่มารุกรานนั้นถึงกลับเงียบไปเพราะไม่คิดว่า คนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าของของสิ่งที่เธอต้องการจะแย่งนั้นกลับยกของสิ่งนั้นให้เธอง่าย ๆ
...ทำไมถึงได้เป็นอย่างนี้...
...โมโหสิ ชินมูกุง ฉันอยากให่พี่ชินเห็นว่าเธอมันก็แค่คนธรรมดาไม่ใช่นางฟ้าผู้แสนดี...
...ทำไมถึงได้ไม่ยอมโมโหล่ะ ก็ดีดูซิว่าจะเล่นละครไผได้ถึงไหน...
"พี่ชินขา ในเมื่อเขาไล่แล้วเราก็ไปกันเถอะค่ะ"
"มูกุง

วันพฤหัสบดีที่ ๘ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๓

superstar

เหมือนเดิม

ก็ยังเซ็งกับชีวิตไม่เลิก

ทำไม..............

มักจะกลายเป็นคนที่โดนเอาเปรียบอยู่เรื่อย

คงเป็นเพราะว่า เราสบาย ๆ กับชีวิตเกินไป ยังไงก็ได้มั้งเนอะ


Superstar


เป็นเพลงที่ฟังแล้วเจ็บปวดล่ะมั๊ง

ตั้งแต่ยังฟังไม่รู้เรื่อง เมโลดี้ก็ทำให้เจ็บปวดได้ 55+

ตอนนี้รู้เรื่องแล้วก็ยังเจ็บปวด

ฟังเมื่อไหร่คิดถึงความหลัง


เมื่อครั้ง.........................โดดเรียนนั่งสาย 92 ไปเรื่อย ๆ พัฒนาการ

ม.3 รึไม่ก็ม.2 ประมาณนั้น มีซาวอะเบาด์ เครื่องหนึ่งกับคาสเซ็ต ไม่ 2 ก็3 ตลับไปด้วย

ยิ่งเจ็บปวดมากเลยวันนี้

ป่านนี้จะกำลังทำอะไรอยู่นะ ถ้าวันนั้นไม่ได้นั่งรถไปเรื่อย ๆ

คงกำลังผ่าคนไข้ละมั้ง 5555+


ว่าไปเรื่องโดดเรียน บ่อยมาจนไม่น่าเชื่อ

แล้วเรื่องก็ไม่เป็นเรื่อง

ไม่อยากเรียนก็โดด จบ

ดันไปตีความกันมากมาย เฮ้อ

วันพฤหัสบดีที่ ๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๓

It might be you

วันนี้นั่งฟังเพลงคลายเครียด (แต่ไม่ได้ช่วยอะไรให้มันดีขึ้นเลย)

It might be you

เรื่องของเรื่องคือ เมื่อนานมาแล้วววววววววววววววววววว

มีผู้ชายคนนึงร้องเพลงนี้ให้ฟัง

เขาบอกจะ เขาจะแต่งงานกับเรา (นานแล้ว มันเป็นเรื่องเฟ้อฝัน)

จากคลายเครียดเลยกลายเป็นเครียด 5555555++

สถานภาพตอนนี้ ดูท่าทางจะขึ้นคาน อะ

วันอังคารที่ ๒๖ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๒

คำขอโทษ

ทำไม ชีวิต ถึงดู แปลก ๆ ไป
ทำไม ช่วงนี้ เขียน ฟิค ไม่ได้เลย

เพราอะไรนั่นเหรอ

เพราะพวกเด็กบ้า 2 คน

ฮงกี วอนบิน

เมื่อ เด็กบ้า สองคนนี้ ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว ความสนใจกับเอฟทีก็หมดไปโดยสิ้นเชิง

แถม ยังรู้สึกแย่ ๆกับ อีก 3 คนที่เหลืออยู่

จริงเหรอที่เค้าพูดกัน

มันจริง ใช่มั๊ย

ไม่อยากเชื่อ แต่ว่า รู้มันจริง

ทำไม ต้องทำแบบนี้ด้วยนะ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้

เด็กใหม่อีกคน แม้แต่ชื่อก็ยังไม่อยากเอ่ย ออกมา

รู้ ว่า ไม่ผิดและคนที่ซวยที่สุด แต่ก็ อดที่จะเกลียดไม่ได้

ขอโทษตรงนี้แล้วกัน






สำหรับฟิค เหมือว่าตอนนี้มันได้ ตายไป แล้ว ไม่รู้ทำไม แต่ว่ามันได้ ตายลงไปแล้ว

จีฮุนที่งดงาม ถึงแม้ว่า ขณะนี้เธอจะยังมีชีวิตที่บอบบาง อีกน้อยนิด แต่ว่า ในที่สุด เธอก็จะต้องจากไป ถึงไม่มีใครรู้ แต่ฉันรู้ ขอโทษ

ชินวอนที่น่าสงสาร ความสับสนที่ฉันสร้างให้เธอนั้นมัน หนักหน่วงเกินไปรึเปล่า ขอโทษ ที่บางที่จะต้องยัดเยียดบางอย่างใน ทั้ง ๆ ที่ ใจจริงก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น

มูกุง ถึงแม้ว่าตอนนี้จะสดชื่น แต่ว่า คงามจริง อันทรมานกำลังคืบคลานเข้ามาแล้วนะ

จะรีบเขียนให้จบ ๆ ๆไป ให้เร็วที่สุด ละกันนะ

วันพุธที่ ๒๔ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๑

เฮ้อ กูมันก็เท่านั้นแหละ จะทำอะไรก็ตามใจมึงเหอะ

แม่ง กูบอกว่า ไปไม่ได้ มึงบอกว่า ไม่เป็นไรมึงจะรอ แล้วไง
กูบอกว่าวันที่ 19 กูไปหาหมอ sattttttttt เอ๊ย พวกมึงก็ทิ้งกูไปเที่ยวตั้งแต่วันที่ 18
กูบอกว่ากูทำงานหาเงินไปเที่ยวกะพวกมึงอยู่ มึงบอกว่าไม่ต้องหาเงิน ไปกะพวกมึงฟรีทุกรายการ แล้วไง
พวกมึงแอบไปกัน เสียดายเงินที่จะต้องเลี้ยงกูใช่ป่ะ รึว่าพวกมึงไม่ได้แอบไป แต่กูไม่รู้เอง เอ่อกูมันก็เท่านั้นแหละ

กูเข้าโรงบาล พวกมึงก็ไม่ต้องบอกนะ ว่าจะไปเยี่ยมกู กว่าพวกมึงจะมา กูคงทำร้อยวันเสร็จแล้ว
กูมันก็เท่านั้น ไม่เคยอยู่ในสายตามึงหรอก

เลิกปากหวานกะกูที่เถอะ พวกมึงอยากทำ Hearrrrrrrrrrrr อะไรก็แล้วแต่มึงเถอะ กูมันก็เท่านั้นแหละ

เข่าฉัน

วันนี้ไปหาหมอมาที่โรงบาลแห่งหนึ่งซึ่งเป็นโรงพยาบาลประจำ
คุณหมอ ช. เป็นคนนัด แต่พยาบาลที่ตึกแม่งให้ไปพบหมอคนอื่น เป็น ห่าอะไรของมัน ไม่เข้าใจเลย
วุ่นวาย+หงุดหงิดอยู่นาน กว่าจะได้พบคุณหมอ ช. เขาเป็นคนที่มีความกระตือรือล้นมากเลย เป็นคุณหมอที่น่าศรัทธามาก
ไม่เจอหมออย่างนี้มานานแล้ว น่าเชื่อถือที่จะฝากชีวิตไว้ด้วย

พอล่ะ ดึกมาแล้ว ไว้วันหลังค่อย เขียนต่อ

เป็นบล็อกที่เงียบสงบดีจริง ๆ ต่อให้เขียนด่าใครในนี้คงไม่มีคนแวะมาอ่าน

ก่อนไป ขอด่าไว้คนนึงก่อนละกัน

ไม่น่าเชื่อว่าจะมีหมอชั่ว ๆๆ เลว ๆๆ อย่างมันอยู่บนโลก (ไม่ใช่คุณหมอ ช.นะ)
ไอ้หมอ ป.
กะนังพยาบาล ที่พูดว่า คนไข้ไม่มีสิทธิ์เลือกคุณหมอ เอาเถอะ เด๋ว เจอดีแน่ คนไข้มีสิทธิ์เลือกหมอนะ ขอประกาศไว้ตรงนี้เลย

วันอาทิตย์ที่ ๑๘ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๐